Prosty sposób na poprawę zdrowia i dobrostanu dziecka

Jest takie jedno małe działanie, za którego pomocą możecie wzmocnić emocjonalną więź z najbliższymi. To przytulanie.

Przytulanie to skuteczna forma okazania tego, że ta inna osoba jest ogromnie ważna dla ciebie. Chodzi tu nie o przyjacielskie poklepanie po ramieniu, a o mocny i czuły uścisk, w który człowiek wkłada całe swoje uczucie. Jest to z całą pewnością wskaźnik emocjonalnej bliskości między dwojgiem ludzi. Przytulając inną osobę, przekazujemy komunikat: „Jestem z tobą!”, „Rozumiemy się!”. Jest to szczególnie cenne w trudnych sytuacjach życiowych.

Przytulanie jest niezbędne do życia, ponieważ okazało się wyjątkowo ważne dla naszego rozwoju i zdrowia. Spójrzmy na uściski z fizjologicznego punktu widzenia. Okazuje się, że uściski sprzyjają uwalnianiu oksytocyny, tak zwanego „hormonu przywiązania”. Oksytocyna sprzyja przywiązaniu i umacnianiu istniejących więzi oraz relacji, w tym między matką a nowonarodzonym dzieckiem. Prawdopodobnie zarówno przytulanie, jak i inne formy czułego dotykania, są mechanizmem ewolucyjnym, który sprzyja przetrwaniu. Oksytocyna jest wytwarzana nie tylko w wyniku fizycznej bliskości z inną osobą, ale także w wyniku innych form więzi emocjonalnej (na przykład, kontaktu wzrokowego, uśmiechu czy poświęcenia komuś uwagi).

Oprócz takiego pożytku dla psychiki przytulanie jest też korzystne dla zdrowia. Łagodzi stres i działa uspokajająco. Ostatnie badania medyczne wykazały, że oksytocyna nie tylko obniża poziom hormonów stresu kortyzolu i noradrenaliny, a także podnosi poziom dopaminy i serotoniny (które mają właściwości naturalnych środków przeciwdepresyjnych). Ponadto, badania wykazały, że przytulanie i uwalnianie oksytocyny, które mu towarzyszy, obniżają tętno oraz ciśnienie krwi, poprawiają samopoczucie, zwiększają odporność, a nawet zmniejszają odczuwanie bólu. A więc, przytulanie jest przyjemnym i naturalnym sposobem zapobiegania chorobom serca i układu krążenia.

Troskliwy dotyk jest swojego rodzaju językiem, zrozumiałym dla każdego od dzieciństwa. Zaspokaja emocjonalne potrzeby dziecka – wzmacnia poczucie spokoju, zaufania, pewności siebie i niezawodnego przywiązania pomiędzy dzieckiem a rodzicami. Rodzice powinni znaleźć czas na relacje ze swoimi dziećmi niezależnie od tego, jak bardzo są zajęci. Jak najczęściej mówcie dzieciom, że je kochacie. Niektórzy rodzice robią to zbyt rzadko albo nie robią wcale uważając, że „to jest jasne i tak”.

Taka już jest ludzka natura: często staramy się być bardziej dobrzy i uważający dla cudzych ludzi (czasami nawet zupełnie obcych), niż dla swoich najbliższych. Niektórym osobom o wiele trudniej jest budować relacje z własną rodziną, czyli z ludźmi, którzy uważają więź emocjonalną i dobry stosunek do siebie za coś należnego. Na przykład, w środowisku pracy takie osoby mogą stwarzać wrażenie bardzo dobrodusznych, a przy tym ponosić kompletne klęski przy próbach znalezienia wspólnego języka z własnymi dziećmi.

Powinniśmy zrozumieć swoją skłonność do odbierania miłości i opieki najbliższych nam osób, jako czegoś należnego. W ten sposób bardziej prawdopodobnie będziemy traktować ich z miłością i uznaniem, na które zasługują. Wychowanie jest ogniwem w łańcuszku, który łączy przeszłość z przyszłością. Zadajcie sobie pytanie: jak rodzice rozmawiali z wami, w jaki sposób wpływali na wasze postrzeganie siebie, na wasz głos wewnętrzny? I pamiętajcie, że wasz stosunek do dzieci i relacje z nimi wpływają na to, jak każde z nich traktuje samo siebie.

Codziennie komunikujemy się z wieloma ludźmi. Takie spotkania i komunikacja wpływają zarówno na nich, jak i na nas. Wywieramy o wiele większy, niż myślimy, wpływ na otaczających nas ludzi. I to w naszej mocy jest włożyć w codzienne słowa i działania więcej dobroci, współczucia i miłości.

Skala naszego działania tak naprawdę nie ma większego znaczenia. Nawet najmniejszy uczynek jest równie ważny i cenny. Wszystkie uczynki, w które wkładamy swoją miłość, mają ogromne znaczenie, szczególnie, jeżeli są skierowane do dzieci. Dlatego zawsze postępujmy tak, jakby każde nasze działanie było bardzo ważne – a tak też jest w rzeczywistości.