Jedynak w rodzinie: możliwe problemy

Uczciwie mówiąc, posiadanie jednego dziecka dla rodziców jest oczywiście o wiele łatwiejsze niż dwójki czy więcej. Jednak wielu rodziców jedynaka się żali, że bywa im trudno, bo muszą zapewnić dziecku rozrywkę, wymyślając mu najróżniejsze zajęcia. Nie jest to jednak największy mankament w tej sytuacji.

Oczywiście, jeżeli w rodzinie jest tylko jedno dziecko, rodzice łatwiej mogą je przypilnować. Gdy jest dwoje czy więcej dzieci, mogą one zacząć działać wspólnie i wtedy trudniej jest je kontrolować. Ponadto w rodzinie jest wyłącznie jedno dziecko, które krzyczy, płacze i wpada w histerię. Wielu rodziców uważa, że jest to wspaniałe.

Bycie jedynym dzieckiem w rodzinie oznacza nieustanne przebywanie w centrum uwagi rodziców i jednocześnie odczuwanie pełni ich miłości. Jedynak nie musi dzielić się z rodzeństwem zabawkami czy umawiać się, które danie ma mama przygotować na kolację. Rodzice bez trudu potrafią zapewnić mu optymalne warunki bytowe oraz są w stanie zagwarantować realizację wszelkich jego potrzeb. Często się zdarza, że popadają w nadmierny zachwyt nad osiągnięciami jedynaka i przymykają oczy na jego błędy. Jednak czasem bycie jedynakiem ma też swoje wady.

Wszystko, co zamarzy, dostaje „na talerzyku”

Jedyne dziecko w rodzinie jest zwykle rozpieszczone. W nadmiernym uleganiu jego zachciankom kryje się jednak pewne niebezpieczeństwo. Nie pozwala mu to zostać samodzielnym i odpowiedzialnym. Szkoda, wyrządzana przez spełnianie wszelkich zachcianek, przejawia się po latach. Przez cały ten czas dziecko wciąż oczekuje, że rodzice będą zaspokajać jego najmniejsze potrzeby.

Dziecko pozbawione rodzeństwa wolniej się uspołecznia

Jedyne dziecko w rodzinie jest skazane na zabawę w samotności. Z wyjątkiem tych rzadkich chwil, gdy dziecko ma szczęśliwą okazję bawić się z dziećmi z sąsiedniego mieszkania lub z kuzynami. Cóż, dziecko może nawet lubić bawić się same ze sobą. Jednak szczerze mówiąc, dzieci, które mają możność bawić się w gronie rówieśników, wydają się szczęśliwsze. Mogą wtedy się kłócić, uczą się też samodzielnie rozwiązywać konflikty. Dziecko, które ma rodzeństwo (to nie ważne starsze czy młodsze) ma kogoś, z kim mogłoby podzielić się myślami, przeżyciami i uczuciami. Więc jedyne dziecko w rodzinie często czuje się samotne, z trudnością uczy się zasad współżycia społecznego. Nie jest przyzwyczajane do krytyki swojej osoby i bardzo głęboko ją przeżywa. Co więcej, niezbyt dobrze radzi sobie z zawieraniem znajomości i nawiązywaniem przyjaźni.

Jedynak jest stale pod czujnym nadzorem rodziców

Jedyne dziecko zwykle doświadcza presji ze strony rodziców, którzy oczekują od niego dobrych wyników w nauce, sukcesów w życiu społecznym itp. Presja ta nie zawsze objawia się bezpośrednio, jednak dziecko może ją wyczuwać w formie ukrytych komunikatów przed egzaminami czy występami przed publicznością. Rodzice mają skłonność do nadmiernej opieki nad jedynakiem, udzielając mu zbyt wiele uwagi.

Dziecko spełnia rolę rozjemcy w nieporozumieniach między rodzicami

Gdy rodzice mają tylko jedno dziecko, podczas kłótni angażują je jako sędziego. Czy mają rację? Oczywiście, że nie.

Jedynak często ma poczucie winy opuszczając dom rodziców

Jedynak ma trudności z rozstaniem się z domem rodzinnym. Ma bowiem wyraźne poczucie winy wobec rodziców. Rodzice wychowywali jedyne dziecko w miłości i życzliwości, zapewniając mu wszystkie niezbędne potrzeby. I teraz, kiedy syn czy córka zaczynają nowe życie i muszą opuścić dom rodzinny, rodzicom trudno jest zaakceptować ten fakt, bo jest to ich jedyne dziecko. Dziecko z kolei może mieć poczucie winy z tego powodu. Może też być mocno obciążone w późniejszym życiu, kiedy rodzice będą potrzebowali opieki.