Czego nie należy robić wychowując nastolatka

Życie nastolatka jest podobne do kolejki górskiej: nowe wydarzenia życiowe wywołują emocjonalne zjazdy, a potem gwałtowne skoki w górę. Jeżeli rodzice, którzy wychowują nastolatka, są zbyt pobłażliwi lub, na odwrót, zbyt surowi, może to przyzwyczaić dziecko do niewłaściwego zachowania. Zachowanie to może stworzyć grunt dla podjęcia przez nie niewłaściwych życiowych decyzji. A zatem, rodzice mają trudne zadanie: zrównoważyć dobre zachowanie dziecka i trudności wieku dojrzewania, bez których nie może obejść się wkraczanie dziecka w dorosłość.

Oczywiście, że każdy rodzic chce zapewnić swym pociechom dzieciństwo beztroskie i szczęśliwe. Ale należy też rozumieć, że dziecko powinno nauczyć się samodzielnie pokonywać życiowe trudności. Jednak nie znaczy to, że rodzice powinni pozostawić je bez kontroli. Dążąc do stania się idealnymi, rodzice często popełniają błędy, które mogą popsuć ich relacje z dziećmi.

Rozpatrzmy kilka spraw, których powinni unikać rodzice w relacjach z nastolatkiem. Nie należy:

1. Chronić dziecka przed rozczarowaniami

To naturalne, że życzymy naszym dzieciom pomyślnego i szczęśliwego życia, nie chcemy widzieć rozczarowania na ich twarzach. Więc za wszelką cenę staramy się zapobiegać pewnym problemom i zmuszamy dzieci, by były ostrożne. Jednak nie jest to prawidłowy sposób by nauczyć dziecko radzić sobie z życiowymi przeciwnościami. Chroniąc dziecko przed rozczarowaniami, nie pozwalacie mu nabywać życiowego doświadczenia.

W związku z tym należy pamiętać, że życie to najlepszy nauczyciel. Jeśli dzieci popełniają błędy, to uczą się na tych błędach i więcej nie powtarzają tych czy innych uczynków. Rodzice powinni skupić się na tym, by zaszczepić w dziecku samodzielność. Dzięki temu dziecko w przyszłości będzie mogło samo podejmować właściwe decyzje.

2. Być zbyt pobłażliwymi

Jako rodzice nastolatka staracie się być bardziej życzliwi dla niego w nadziei, że dziecko będzie dzieliło się z wami wszystkimi szczegółami swojego życia. Nadmierna łagodność oraz pozwalanie na wszystko to nie jest właściwa metoda wychowywania. Dziecko w wieku dojrzewania nie jest wystarczająco dorosłe, by w pełni zrozumieć różnicę między dobrem a złem. Rodzice mogą delikatnie, ale konsekwentnie kierować nastolatka na właściwe tory. Rodzice powinni starać się być z nim w przyjaznej relacji, żeby pomóc dziecku podejmować właściwe życiowe decyzje. Przy tym w relacjach z nastolatkiem ważne jest zachowanie równowagi pomiędzy życzliwością a niewzruszonością.

3. Nie udzielać nastolatkowi dostatecznej uwagi

Może uważacie, że jeżeli dziecko osiągnęło wiek nastoletni, nie musicie poświęcać mu tyle uwagi co przedtem. To wielki błąd. Dziecku może wydawać się, że jesteście mocno niezadowoleni, więc nabierze przekonania, że nie warto spędzać z rodzicami całego swojego czasu. Ale gdy napotka jakiś problem, w pierwszym rzędzie zwróci się z nim do rodziców. A właśnie w tym okresie dziecko bardzo potrzebuje ich wsparcia, ponieważ wkracza w nową sferę, tworzy nowe związki, rozwija się jako osobowość, więc będzie musiało stawić czoła nowym wyzwaniom. Jeśli ma dobre relacje z rodzicami, będzie mogło skorzystać z ich pomocy i podpowiedzi.

Angażujcie dziecko do udziału w podejmowaniu decyzji dotyczących całej rodziny, to nauczy je odpowiedzialności.

4. O oceny nastolatka pytać jego nauczycieli

Dziecko jest po uszy zanurzone w sprawy typowe dla nastoletniego życia, dlatego może mieć pewne problemy z nauką w szkole. Nic dziwnego, że taka sytuacja może martwić rodziców. Jednak, jeżeli zbyt często i bez szczególnych przyczyn będą dopytywać się u nauczycieli o jego postępy w nauce, będzie go to zawstydzać. Z tego powodu może stać się przedmiotem szyderstwa ze strony kolegów z klasy. Jeżeli chcecie dowiedzieć się o dziecka postępach w szkole – zapytajcie je wprost. Jeżeli nastolatek ma problemy z nauką, pomóżcie mu zrozumieć przyczyny słabych wyników w szkole. Nie karzcie go, tylko spokojnie i szczerze porozmawiajcie.

5. Wybierać mu kariery

Rodzice często starają się za pośrednictwem dzieci zrealizować własne niespełnione aspiracje. Nie warto tego robić. Wasze pragnienia mogą różnić się od pragnień waszych nastolatków. Dzieci mają prawo mieć własne życzenia i ambicje. Nie możecie wybierać mu kariery, nastolatek powinien sam zdecydować, co będzie robił w życiu i co ma osiągnąć. Wszystko, co możecie zrobić, to wspierać go i udzielać dobrych rad.

6. Załatwiać sprawy za niego

Gdy nastolatek uczy się w szkole lub studiuje na uniwersytecie, należy pozwolić mu samodzielnie rozwiązywać problemy życiowe. Nie wypowiadajcie się w jego imieniu, nie decydujcie za niego. Zrozumcie, że nadszedł dla dziecka czas, by miało swoje własne zdanie i stawało się samodzielne.

7. Uciekać się do kłamstwa dla ratowania dziecka

Wiele matek ucieka się do kłamstwa by bronić swoje dzieci, czasem staje się to nawet ich nawykiem. Matki myślą, że najważniejsze to uchronić dziecko przed karą. Ale takie kłamstwo „dla dobra dziecka” przede wszystkim szkodzi właśnie dziecku, ponieważ potrzeba, by nastolatek sam zderzył się ze skutkami swoich uczynków. Jeżeli uczynił coś nieprawidłowo, ma sam naprawić sytuację. Dajcie mu do zrozumienia, że ponosi pełną odpowiedzialność za swoje czyny i wtedy pojawi się szansa, że w przyszłości będzie ostrożniejszy.