Rodzicom należy opowiadać dzieciom historie

Jak często opowiadacie historie swoim dzieciom? Dzisiaj od rodziców najczęściej można usłyszeć odpowiedzi „rzadko” lub „nigdy”. Obecnie, kiedy rodzice mają zbyt mało czasu i dużo obowiązków, kiedy oni i dzieci coraz bardziej są zależni od gadżetów, opowiadanie historii odchodzi na drugi plan.

Opowiadanie historii odgrywa ważną rolę w rozwoju osobowości dziecka. Opowiadanie dziecku historii to wielowiekowa tradycja, której rodzice dotrzymują się od niepamiętnych czasów. Dla nas samych historie opowiadane przez naszych rodziców stały się częścią naszego dzieciństwa.

Po co trzeba opowiadać historie

Współczesnym rodzicom łatwiej włączyć przed snem bajkę niż poczytać książkę. Czytanie, które na pierwszy rzut oka wydaje się zwykłym dziecięcym zadowoleniem, tak naprawdę ma wiele zalet. Dlatego należy codziennie poświęcać czas, żeby poczytać dziecku przed snem.

Opowiadanie historii jest tak samo łatwe, jak i czytanie książki. Jeżeli nie macie wystarczająco czasu na wymyślanie historii, możecie coś sobie przypomnieć, opowiedzieć o swoim dzieciństwie albo po prostu poczytać coś z ekranu telefonu. Takie historie są dość korzystne dla dzieci, zwłaszcza przedszkolaków i młodszych uczniów.

10 zalet historii dla dzieci

Rozpatrzmy główne plusy opowiadania historii dzieciom. Rodzice powinni uwzględniać te zalety, żeby zrobić proces wychowania najbardziej efektywnym.

1. Historie rozwijają u dzieci to, co najlepsze

Dzieci na całym świecie lubią słuchać historii. One chcą dowiedzieć się więcej o swoich ulubionych bohaterach i często próbują ich naśladować. Opowiadając dzieciom historie mające skryty morał będziecie zaszczepiali dziecku od wczesnego wieku takie wartości jak mądrość, męstwo, grzeczność etc.

2. Historie pomogą dziecku zrozumieć własne korzenie i kulturę

Opowiadając dziecku historie ze swojego dzieciństwa (na przykład o tym, jak mijały wasze święta), pomożecie mu lepiej zrozumieć rodzinne wartości. Słuchając historii o członkach rodziny, dziecko poznaje historię swojej rodziny.

3. Historie rozwijają umiejętności komunikacyjne dziecka

Kiedy czytacie dziecku na głos, ono uczy się nowych słów i fraz, lepiej poznając w taki sposób ojczysty język. Czytanie i opowiadanie historii to świetny sposób na przyswojenie nowych słów i poprawnej wymowy.

4. Historie rozwijają u dziecka nawyki słuchania

Wiele dzieci odczuwa brak uwagi, trudno jest im się skupić na czymś na długo. Ponadto dzieci zwykle więcej mówią niż słuchają. Kiedy rodzice opowiadają im historie, one stają się pilniejsze, pragną słuchać i rozumieć usłyszane.

5. Historie rozwijają twórczość i wyobraźnię

Historie motywują dziecko do wyobrażania sobie bohaterów, miejsca akcji, wydarzenia etc., a nie zwykłego patrzenia na nich (jak na przykład podczas oglądania telewizji). Historie też sprzyjają rozwojowi twórczości, otwartości na nowe pomysły, skłonności do swobodnego myślenia.

6. Historie dobrze rozwijają pamięć dziecka

Opowiadanie historii można wykorzystywać dla rozwoju pamięci dziecka. W tym celu skorzystajcie z takich pomysłów: na przykład poproście dziecko o opowiedzenie historii za parę dni. Można poprosić je opowiedzieć historię do obecnej chwili. W takie interesujące sposoby można rozwijać pamięć i skupienie.

7. Historie rozszerzają horyzonty dziecka

Małe dzieci nie znają się na różnych kulturach i krajach świata. Opowiadając historie, można wypełnić tę lukę. Opowiedzcie dziecku o różnych krajach i kulturach, żeby rozszerzyć jego wyobraźnię o świecie.

8. Historie pomagają dziecku lepiej się uczyć

Opowiadanie dzieciom historii to wspaniała podstawa ich nauki. Wiele dzieci uczy się automatycznie, nie rozumiejąc dyscypliny. Regularne opowiadanie dziecku historii pomoże mu lepiej zrozumieć, o czym ono czyta w książkach, i w wyniku – lepiej się uczyć. Czasem nudny paragraf podręcznika można przekształcić na ciekawą historię. To pomoże dziecku lepiej zapamiętać jego treść i nawet będzie pobudzało je dowiedzieć się więcej informacji o pewnych tematach.

9. Historie rozwijają u dzieci nawyki rozmowy

Czasem dzieci nie decydują się na zadawanie pytań, chociaż są zainteresowane tym tematem. Historie opowiedziane przez rodziców pomogą dziecku nauczyć się prawidłowo zadawać pytania. Takie opowiadania kształtują u dzieci nawyki komunikacyjne. Regularne słuchanie i czytanie książek sprzyjają kształtowaniu się nawyków oratorskich.

10. Historie pomagają dziecku mieć łatwiejszy stosunek do skomplikowanych sytuacji

Dzieci często odczuwają zamieszanie w skomplikowanych sytuacjach. Opowiadania o tym, jak różni bohaterowie zachowywali się w trudnych sytuacjach, inspirują do poszukiwania rozwiązania problemów. Opowiadajcie dziecku historie o tym, że cierpienie jest częścią ludzkiego życia, tak samo jak radość i wesołość. Właściwie wybrane historie pomogą dzieciom przygotować się do różnych sytuacji życiowych.

Jak prawidłowo opowiadać historie

Opowiadać dziecku historie należy prawidłowo. Rozpatrzmy, co powinni uwzględnić rodzice, żeby opanować sztukę opowieści.

1. Długość historii

Historia nie może być ani za krótka, ani za długa. Krótka historia nie zawsze niesie korzystną lekcje, długa może być nudna i nieciekawa. Przemyślcie odpowiednią długość waszej historii, pamiętając o tym, kto będzie waszym słuchaczem.

2. Wygodne miejsce

Wybierzcie wygodne miejsce, żeby poczytać dziecku lub opowiedzieć historię. To stworzy przyjazną atmosferę i odpowiedni nastrój.

3. Prawidłowe wprowadzenie

Jeżeli opowiadacie historię z pamięci, powiedzcie dziecku, gdzie lub od kogo ją usłyszeliście. Powiedzcie, czego was ta historia nauczyła i czego waszym zdaniem ona może nauczyć dziecko. Starajcie się od początku je zainteresować.

4. Prawidłowe sygnały niewerbalne

Opowiadając historię, wykorzystując prawidłowe gesty i mimikę. Waszej opowieści mogą także towarzyszyć dźwięki, można o je poprosić dziecko. Tak wasza historia będzie dla dziecka bardziej interesująca.

5. Mówcie głośno, ale powoli

Upewnijcie się, że mówicie dość głośno i powoli. Wasz głos powinien prawidłowo odzwierciedlać emocje, które pojawiają się w historii. Zmieniajcie ton głosu odpowiednio do rozwoju fabuły, róbcie pauzy w odpowiednich miejscach.

6. Dołączcie dziecko

Dołączcie dziecko do opowieści, wykorzystując frazy: „Rozumiesz?”. Możecie także zaproponować dziecku określić morał historii, którą przed chwilą opowiedzieliście.

Jak w formie gry nauczyć dziecko opowiadać historie

Najlepszy sposób nauczyć dziecko opowiadania historii to gry. Gry polegające na wymyślaniu historii pomogą wam zrozumieć mechanizm stwarzania opowiadań. Ponadto zarówno wam, jak i dziecku dostarczą przyjemności.

1. Gry kartkowe

Do tworzenia historii wykorzystywane są gry kartkowe. Takie gry pasują dla dzieci od 3 lat. Podstawowy element gry kartkowej to kartki z fabułą. Na każdej z nich wyznaczono pewną kolejność działań i znajduje się obrazek, który wyjaśnia dziecku treść działania. Na podstawie kartki dziecko układa śmieszne i ciekawe historie.

Ta gra rozwija twórczość i nawyki komunikacyjne. Ona uczy dziecko wyrażać swoje opinie, kiedy ono czyta kartki i układa historie. Ta gra też pomaga dziecku zrozumieć zależności przyczynowo-skutkowe i rozwijać nawyki planowania.

2. Historia z kontynuacją

To jeden z rodzajów gier kartkowych polegający na układaniu historii. Dziecko powinno wyciągnąć z talii kilka kartek z fabułą i połączyć je w historii. O kolejności kartek i kontynuacji historii decyduje sam gracz. W tę grę można zagrać pojedynczo, jak i w grupie. Jest to interesująca gra, którą mogą stosować rodzice, nauczyciele lub początkujący pisarze. Ona uczy dziecko pilnego słuchania, wyrażania swojego widzenia wydarzeń i rozwijania twórczości. Jest to niezamienna gra na imprezach, przedsięwzięciach i wyprawach.

3. Kości

Ta gra towarzyska również dobrze rozwija zdolności twórcze. Należy rzucać kośćmi z rysunkami i układać z nimi historię. Rysunki na kościach przeważnie są związane z podróżami. W tę grę można grać pojedynczo lub w grupie.

Tworzenie bajek

Gra składa się z wielu obrazków, które ilustrują tradycyjne motywy bajkowe. Gracze wybierają obrazki w chaotycznej kolejności. W wyniku tego one mogą „zebrać” fabułę znanej bajki albo wymyślić swoją bajkę z nieoczekiwanymi bohaterami.

Inne zajęcia dla rozwoju nawyków komunikacyjnych

Te zajęcia pomogą dziecku rozwijać zdolności twórcze. One są związane z tworzeniem historii, którymi potem można podzielić się z innymi.

1. Historie o rodzinnych zdjęciach

• dzieci łatwo opowiadają historie. Wykorzystujcie rodzinne zdjęcia, żeby opowiadać historie;
• oglądajcie wspólnie z dzieckiem zdjęcia i po kolei opowiadajcie historię o tym, co na nich widzicie. Na przykład może to być zdjęcie noworodka lub fotografia zrobiona wieczorem, kiedy padał silny śnieg;
• można także wydrukować kilka zdjęć jakiejś wesołej imprezy (na przykład urodzin, święta rodzinnego lub wyjazdu na urlop). Poproście dziecko, żeby odtworzyło kolejność wydarzeń;
• pokażcie dziecku zdjęcie dowolnego wydarzenia, zaproponujcie mu opisać to wydarzenie. Podpowiadajcie mu, jeśli ono się zgubi;
• pozwólcie dziecku wybrać 10 fotografii i ułóżcie je w kolejności chronologicznej, żeby stworzyć historię. Będzie ci interesująco, jakie zdjęcia wybierze dziecko.

2. Historie z dziecięcymi stemplami

• wykorzystanie stempli przekształca proces tworzenia historii w niezwykle interesujący, pobudza u dziecka twórczość i zainteresowanie;
• przede wszystkim powinniście zebrać jak najwięcej zestawów stempli (na przykład ze zwierzętami, kwiatkami, środkami transportu etc.). Zaleca się też stosowanie różnych kolorów;
• zróbcie na papierze kilka odbitek i zaproponujcie dziecku ułożyć historię na podstawie tych obrazków. Dziecko może pokolorować odbitki albo coś dorysować, żeby uzupełnić swoją historię;
• kiedy dziecko popełnia błędy w opowiadaniu, poprawiajcie je. Dzięki temu dziecko będzie rozwijało poprawność mowy. Taki sposób nauki jest dla niego łatwy i wesoły.

Bądźcie naturalni

Należy rozwinąć własny styl opowiadania. Wtedy wasza historia nie będzie wydawała się dziecku monotonna. Znajdujcie przyjemność w tym, co czytacie lub opowiadacie.

Opowiadanie historii jest bardzo ważne dla rozwoju dziecka. Nie pozwólcie mu na pozostanie bez takiej prostej, ale bardzo ważnej części dzieciństwa.