Oceń publikację

Opieka nad chorą bliską osobą. Jak to wpływa na dzieci

Jak wpływa na rozwój dziecka sytuacja, kiedy zmuszone jest opiekować się chorym krewnym

Opieka nad chorą bliską osobą. Jak to wpływa na dzieci

Choroba kogoś z krewnych to duży cios dla całej rodziny. Wszyscy jej członkowie w tym czasie doznają przeróżnych negatywnych uczuć: strachu, niepokoju, poczucia winy, bezsilności itp. Konieczność opieki nad chorym zmienia zwykły porządek dnia, ponieważ zmusza do łączenia pracy zawodowej czy nauki z obowiązkami dbania o chorego.

Opieka nad chorującą osobą to zajęcie niełatwe nawet dla dorosłych. Jest ono szczególnie trudne dla dzieci czy nastolatków, zmuszonych do dbania o kogoś bliskiego. Potrzebują więc one dużego wsparcia.

Psychologowie oraz socjologowie przeprowadzili szereg badań na ten temat. Wyniki badań rzucają światło na szczegóły codziennego życia młodych opiekunów, jak również trudności, które napotykają. Te wiadomości pozwalają wypracować sposoby pomocy dzieciom, które znalazły się w podobnej sytuacji.

Statystyki wykazują, że w krajach europejskich pomoc przy opiece nad chorym krewnym przypada na 3-4% młodych ludzi w wieku poniżej 18 lat. Najczęściej są to dzieci z rodzin niepełnych, które opiekują się chorymi matkami. Inny najczęściej spotykany wypadek to dzieci i nastolatki opiekujące się chorymi babciami, siostrami czy braćmi.

Badania wykazują, że opieka nad chorą osobą zajmuje dość dużo czasu, średnio pięć lub więcej godzin tygodniowo. Ogólnie rzecz biorąc, opieka nad chorym może trwać średnio 7 – 10 lat.

Dzieciom przypada dość szeroki zakres obowiązków: biorą udział w przygotowaniu pożywienia, pomagają w ubieraniu chorego, pilnują terminu przyjmowania leków i wiele innych spraw.

Stała opieka nad chorą osobą powoduje pewne zakłócenia w normalnym rozwoju dziecka czy też nastolatka. Często odczuwają ciągły łęk i prawie cały wolny czas spędzają zwykle w domu przy chorym, a nie na zajęciach pozaszkolnych czy z kolegami. Bardzo często choroba bliskich osób wiąże się też z problemami finansowymi w rodzinie, więc dzieci często są pozbawione możliwości wydawania pieniędzy nawet na potrzeby szkolne.

Dzieci, opiekujące się chorą osobą, częściej doświadczają złożonych uczuć. Mogą mieć poczucie winy, kiedy nie znajdują się przy bliskiej osobie, lęku o chorego i stan jego zdrowia.

Jak wykazały badania, dzieci, opiekujące się chorym, częściej od rówieśników mają trudności w nauce, wykazują obniżony poziom uwagi, ponieważ trudno im łączyć naukę z obowiązkami domowymi, związanymi z opieką nad chorym. Może im też brakować wsparcia rodzicielskiego przy wykonywaniu zadań domowych.

Pomimo tego, że opieka nad chorym jest dużym obciążeniem dla dziecka, może też dodatnio wpłynąć na jego rozwój. Dzieci, które opiekują się krewnymi, przeważnie tworzą mocniejsze emocjonalne związki ze wszystkimi członkami rodziny i nabywają poczucia odpowiedzialności za swoich bliskich.

Badania wykazują, że dzieci, które opiekują się chorym, często szukają wsparcia emocjonalnego u nauczycieli. Systematyczna praca i edukacja nauczycieli w kierunku jego udzielania może pomóc takim dzieciom przetrwać trudny okres w ich życiu, czuć się komfortowo w szkole i obniżyć poziom negatywnych przeżyć, związanych z ich dodatkowymi obowiązkami w rodzinie.

Pracownicy medyczni i społeczni powinni pomagać dziecku w opiece nad krewnym. W pierwszym rzędzie należy określić, jaka wykwalifikowana pomoc potrzebna jest choremu i kto może ją nadać. Również kierownictwo szkoły wraz z pracownikami medycznymi i społecznymi może wypracować wspólną strategię pomocy choremu i jego rodzinie. Da to możliwość dziecku oraz innym członkom rodziny wydzielić trochę czasu na własne potrzeby i wzbudzi nadzieję na wsparcie i udział w ich walce z życiowym ciosem, a wykwalifikowana pomoc przyniesie pewność, że zapewniają bliskiej osobie wszystko, czego potrzebuje.

Gość
Oceń publikację