Kiedy dziecko stale żąda czegoś więcej
Nadmierne marudzenie i kapryszenie dziecka świadczy o zaburzeniach emocjonalnych
Od czasu do czasu rodzice stają wobec dylematu: zaspokajać liczne życzenia dziecka czy ustalić rozsądne granice tego, co wolno. Wiadomo, że wszystkie dzieci są różne. Niektóre zawsze mają dość długą listę rzeczy, które chciałyby mieć. Jeśli rodzice nie spełnią natychmiast życzeń dziecka, zaczyna histeryzować lub natarczywie żądać upragnionych rzeczy. W takich sytuacjach rodzice, starając się ze wszystkich sił pozbawić je rozczarowań, kupują mu wszystko, czego zapragnie, błędnie sądząc, że problem został rozwiązany. Okazuje się jednak, że dzieciom to nie wystarcza, ponownie występują o nowe rzeczy. Dlaczego niektóre dzieci są zadowolone z tego, co mają, a innym zawsze czegoś brakuje?
Jak zrozumieć zachowanie dziecka
Pragnienie (lub jego brak) zewnętrznej zachęty to pewien wzorzec zachowania. Aby pojąć, dlaczego dziecko zachowuje się właśnie tak, trzeba zrozumieć, że w taki sposób wyraża ono swoje emocje lub reaguje na emocje innych ludzi. Zachowanie dziecka jest swoistą wskazówką dla rodziców co do tego, co ono czuje. Zrównoważone emocjonalnie dziecko (czyli takie, które nie wykazuje niepokoju lub zmartwienia) jest zwykle również zadowolone z zewnętrznych warunków życia. Spokojnie bawi się samo, doskonale dostosowuje się do zasad rodziny, nie marudzi przy jedzeniu. Takie dziecko raczej spokojnie postrzega to, że nie ma wszystkiego, czego chce, nawet więcej – toleruje taki stan rzeczy.
Zwracajcie uwagę na chwile, gdy dziecko żąda czegoś więcej
Rodzice powinni zwracać uwagę na to, czy zachowanie dziecka w danej sytuacji różni się od jego zwykłego zachowania. Dążenie dziecka do zewnętrznej zachęty może przybierać różne formy. Dziecko może starać się zwrócić na siebie uwagę na różne sposoby: odmówić jedzenia, nie wykonywać obowiązków domowych lub po prostu marudzić. Pragnienie zewnętrznej zachęty u dziecka może wystąpić w reakcji na jakieś zdarzenie, które miało miejsce niedawno, takie jak narodziny brata lub siostry czy początek roku szkolnego. Należy zaobserwować, czy takie zachowanie zdarzyło się jedynie w danym wypadku, czy też powtarza się od czasu do czasu.
Skierujcie uwagę dziecka na jego świat wewnętrzny
Pragnienie zewnętrznej zachęty (czyli, innymi słowy, środka zapobiegania negatywnym emocjom) może być oznaką trudnych uczuć, które dziecko próbuje ukryć lub których próbuje się pozbyć czy od nich odgrodzić. Gdy dziecko przejawia zachowania, które nie są dla niego typowe, rodzice powinni odkryć przyczynę, która je wywołała, i podpowiedzieć sposób poradzenia sobie z tą przyczyną.
Na przykład można powiedzieć dziecku: „Wydaje ci się, że ostatnio coś jest nie tak, jak być powinno? Będę o tym pamiętać i postaram się pomóc ci poradzić sobie z tym problemem”.
Kiedy rodzice nie mogą zrozumieć, co jest przyczyną takiego zachowania dziecka, mogą powiedzieć tak: „Chcesz, żebyśmy kupowali ci więcej zabawek, a nie wiemy dlaczego. Mogę kupić ci dużo zabawek, to cię na chwilę uspokoi, ale nie usunie problemu, który cię niepokoi. Powiedz, co ci dolega?”. Zdania tego rodzaju pomogą wam wzajemnie otworzyć się do dalszej dyskusji. Ponadto dziecko zrozumie, że żądanie zewnętrznej zachęty to jego próba złagodzenia wewnętrznego dyskomfortu.
Zewnętrzne i wewnętrzne sposoby rozwiązania problemu
Sposoby zewnętrzne to próba złagodzenia dyskomfortu przy pomocy zewnętrznej zachęty (na przykład, kiedy rodzice kupują dziecku zabawki lub rzeczy). Sposoby wewnętrzne są skierowane na problem wewnętrzny i zwracają uwagę dziecka na jego świat wewnętrzny, pomagają mu zrozumieć relację między stanami świadomości a życzeniami. W ideale, aby pomóc dziecku, należy łączyć zewnętrzne i wewnętrzne sposoby, wspierać dziecko i tłumaczyć mu, dlaczego tego wsparcia potrzebuje.
Oznaki tego, że dziecko potrzebuje pomocy
Niektóre dzieci stale (czasem podświadomie) poszukują zewnętrznej zachęty w różnych formach. Jeśli takie zachowanie przejawia się stale i nie jest spowodowane przez jakieś wydarzenie z życia, warto skontaktować się z psychologiem. Psycholog pomoże zidentyfikować ukryte przyczyny takiego zachowania i usunąć je.