Co stoi za słowami dziecka „nudzi mi się”

Dzieci ogólnie mają zwyczaj narzekać od czasu do czasu, że się nudzą. Rodzice zaś odpowiadają: „Idź się bawić, znajdź sobie jakieś zajęcie!”, ponieważ szczerze wierzą w to, że bycie dzieckiem jest prawdziwym szczęściem. Przecież dzieciństwo, ich zdaniem, jest zabawnym i interesującym okresem życiu. Pomimo faktu, że żyjemy w świecie laptopów, tabletów, konsoli do gier, słowo „nudne” nadal pozostaje w słownictwie dzieci w każdym wieku (od wieku przedszkolnego do wieku dojrzewania) i od czasu do czasu pojawia się w repertuarze dziecięcych skarg.

Co więcej, słowo „nudne” ma różne znaczenie u różnych dzieci w różnym czasie. Czasami dzieci mówią, że nudzą się, gdy potrzebują pewnego pomysłu lub wskazówki do jakiejś zabawy. W ten sposób mają nadzieję na uzyskanie podpowiedzi rodziców. A czasami w taki sposób dziecko po prostu próbuje powiedzieć: „Chcę żebyście zwrócili na mnie uwagę”. Jeżeli małe dziecko mówi, że się nudzi, z reguły ma ono na myśli: „Nie podoba mi się to, co robię właśnie teraz”. W tym przypadku rodzicom należy urządzić dzieciom inne atrakcje. Trzeba rozmawiać z dzieckiem. Dla rozpoczęcia rozmowy proponujemy kilka wersji. Zapytaj, na przykład, swojego przedszkolaka: „Jaka jest twoja ulubiona bajka?”, „Gdybyś mógł w sklepie spożywczym kupić sobie cokolwiek chcesz – co by to było?”. Można zaproponować dziecku kilka drobnych zadań, na przykład, dziecko może policzyć ile jabłek leży w lodówce lub ile krzeseł jest w domu.

Niektóre dzieci twierdzą, że nudzą się w szkole. Rodzice muszą nauczyć się „tłumaczyć” podobne zdania. Co właściwie oznacza to zdanie? Często nuda jest sygnałem na to, że dotychczasowe działania dziecka powinny zostać przekierowane.

Być może, dziecko próbuje w taki sposób wytłumaczyć ci, że nudzi się, ponieważ lekcje w szkole są dość proste: „Nie interesuje mnie to. Nie mam zachęty, ponieważ już wiem, że zadanie dla mnie jest zbyt proste – poradzę sobie z tym doskonale”. Z drugiej strony, dziecko może potrzebować bardziej szczegółowych wskazówek, na przykład, w takiej sytuacji: „Rozumiem zadanie, ale nie wiem od czego zacząć. Nie wiem w jakim kierunku mam się poruszyć”.

Załóżmy, że twoje dziecko ma zrobić wypracowanie na temat życia pszczół, a następnie przeczytać je uczniom w klasie. Temat dla dziecka jest interesujący, dziecko jest naprawdę zachwycone, lecz ma kompletny problem: „Od czego i jak to wszystko zacząć?”.

Właśnie tutaj rodzice powinni się zaangażować. Dzieci potrzebują trenerów, mentorów. To rodzice powinni przyjąć tę rolę. Ważne jest aby pomagać dziecku stopniowo, krok po kroku. W tym celu podaj dziecku plan działania, kierunek, wytyczoną trasę, aby dziecko potrafiło zrobić wypracowanie we właściwej kolejności.

Może dziecku nie odpowiada styl nauczania jego nauczycielki. Najlepszym sposobem dowiedzieć się prawdy jest po prostu zapytać o to dziecko. Zapytaj: „Co dokładnie było dla ciebie nudne w trakcie lekcji? Czy poradziłeś sobie z zadaniem wcześniej od innych uczniów?”.

Uczcie wasze dzieci tolerancji i czekania.

Z drugiej strony, słowo „nuda” może oznaczać coś zupełnie innego. Czasami wyraz ten kojarzy się z poczuciem samotności. Tak naprawdę teraźniejsze dzieci nie potrafią bawić się na własną rękę.

Dzieje się tak dla tego, że zbyt dużo czasu spędzają przed ekranami, a to jest absolutnie pasywny sposób spędzania wolnego czasu. Niestety, elektroniczne gadżety nie uczą dzieci umiejętności uwagi, skupienia, nie uczą również w jaki sposób dziecko ma poradzić sobie z nudą.

Więc, bardzo ważne jest aby nauczyć dzieci w jaki sposób unikać nudy, czyli samodzielnie znaleźć sobie jakieś atrakcje. Zapytaj swoje dziecko: „Jaki właściwie rodzaj zabawy wolisz w trakcie oczekiwania na coś lub na kogoś?”. Zaproponuj dziecku jakieś indywidualne działanie, na przykład, rysowanie albo malowanie. Bardzo pożyteczne jest w formacie gry użyć czasomierza, który będzie mierzył czas samodzielnie wykonywanych działań. Stopniowo zwiększaj odstępy czasu, aby dziecko przyzwyczaiło się do nieco dłuższego okresu samodzielnej działalności.

Metoda korzystania z pomocy czasomierza jest również przydatna do wykonywania zadań domowych. Korzystanie z czasomierza zapobiega konfliktom, które często wynikają z powodu ingerencji rodziców w sprawy dziecka. Zwłaszcza wtedy, gdy rodzice ciągle powtarzają „robisz to źle”.

Możesz ustawić czasomierz na okres nieco dłuższy, niż dziecko potrzebuje dla samodzielnego działania. Pomóż mu przygotować plan realizacji szkolnych zadań. Gdy czasomierz się wyłączy, sprawdź wykonane zadania. Stopniowo zwiększaj czas, w którym dziecko potrafi działać samodzielnie.

Niektóre dzieci przywiązują dużo uwagi do negatywu. One ogólnie mają dość złe nastawienie do szkoły. Kiedy dziecko ciągle powtarza, że szkoła jest całkowitą nudą i kompletnym nonsensem, to może świadczyć o tym, iż mamy do czynienia z częścią modelu negatywnego myślenia. Więc, w jaki sposób możemy pomóc swoim pociechom zmienić ogólnie ujemne nastawienie wobec świata? W tym celu słusznym pomysłem będzie poprosić dziecko, aby przypomniało sobie, na przykład, trzy pozytywne fakty z poprzedniego szkolnego dnia. Poproście dziecko, aby dokładnie o tym opowiedziało. Następnie zapytajcie, czego tak naprawdę dziecko spodziewa się, a na co cieszy się w dniu przyszłym. Pomóż dziecku uświadomić sobie, że każdy następny dzień może przynieść coś niespodzianie dobrego. Czasami dzieci po prostu nie zauważają dodatnich momentów wokół siebie, nawet gorzej – nie zauważają pozytywu w ogóle.

Więc, co zrobić gdy dziecko mówi, że się nudzi?

Najpierw zapytaj swoje dziecko, co właśnie ma na myśli mówiąc, że się nudzi. Czy zadania szkolne są dla niego zbyt skomplikowane lub odwrotnie – zbyt proste.

Następnie nawiąż kontakt z nauczycielką, porozmawiaj z nią szczerze. Dowiedź się, czy twoje dziecko jest wystarczająco skupione w ciągu lekcji, czy prawidłowo rozumie zadania szkolne. Jeśli nie, pomóż dziecku wykształcić umiejętność skupienia się. Koniecznie przekonaj się, że dziecko naprawdę się nudzi, a nie pragnie w taki sposób zwrócić na siebie uwagę.

Wyłącz wszystkie urządzenia elektroniczne. Zainteresuj swoją najdroższą pociechę dobre znanymi klasycznymi grami, aby taka gra je wciągała i satysfakcjonowała.