Oceń publikację

Obawa przed rozstaniem z rodzicami: porady dla rodziców

Na pewnym etapie rozwoju dziecka obawa przed rozstaniem z rodzicami to naturalne zjawisko: jak ułatwić ten proces

Obawa przed rozstaniem z rodzicami: porady dla rodziców

Lęk separacji lub, mówiąc prościej, obawa przed rozstaniem z rodzicami, jest dość złożonym zjawiskiem, jednocześnie jednak jest to normalny składnik ogólnego rozwoju dziecka. Rozważmy niektóre zalecenia, które pomogą rodzicom i dzieciom przejść ten trudny okres.

Jeżeli kiedykolwiek mieliście wątpliwości co do swojej ważności, spróbujcie niepostrzeżenie opuścić dziecko w momencie, gdy jest czymś mocno zajęte, na przykład rysuje. Jego beztroska natychmiast zamieni się w niepokój, dziecko zacznie płakać lub krzyczeć. Wtedy zrozumiecie, że małe dziecko jest całkowicie zależne od was we wszystkim, co dotyczy bezpieczeństwa, komunikowania się i w ogóle życia.

To może się wydawać nawet przyjemne, ponieważ okazuje się, że obok jest mały człowiek, który tak bardzo cię kocha, że nie pozwala odejść nawet na krok. Czujesz się wyróżniony, niezbędny i ważny w życiu tego maleństwa.

Istnieją tu jednak pewne minusy. Wielu rodziców je napotyka.

1. Czasem bywa to niewygodne, a nawet irytujące

Może to brzmi okropnie w kontekście przywiązania dziecka do rodziców, lecz jak inaczej określić wrzaski oraz kapryśny płacz ilekroć oddalicie się od niego dosłownie o kilka metrów?

2. To powoduje poczucie winy

Możesz się spieszyć do pracy. Możesz potrzebować wyjść do innego pokoju, by odebrać telefon. Czasem potrzebujesz skorzystać z toalety czy pójść pod prysznic. Ale, jeżeli spróbujesz odejść nawet o parę kroków, dziecko podnosi wrzask. Wtedy czujesz się po prostu okropnie. To oczywiste, że proces wychowania często wywołuje w rodzicach poczucie winy. Możliwe, że i wy popełnialiście jakieś błędy w wychowaniu dziecka. Ale kiedy nie możecie odejść od dziecka ani na krok i przy tym czujecie, że jesteście winni – tego już za wiele.

3. To sprawia dziecku ból

Poza tym, że rodzice mają poczucie winy i pewne niewygody, lęk rozstania powoduje u dziecka panikę, a czasem nawet histerię. Wyobraź sobie, że w czasie nurkowania rozumiesz nagle, że tlen w butlach się skończył. Mniej więcej tak samo czuje się dziecko w stanie separacyjnego lęku.

Lęk przed rozstaniem z rodzicami to dość trudna próba dla dziecka. Jednak jest to naturalny etap rozwoju, więc zarówno rodzice, jak i dziecko, muszą go przejść. Jednak przeżywanie okresu lęku rozstania nie oznacza popierania tej obawy, gdyż ostatecznym zadaniem rodziców w tej sytuacji jest przekonanie dziecka, że pozostanie bezpieczne nawet wtedy, gdy oni wychodzą, a nie dopuszczanie, by kontrolowało każdy ich ruch.

Oczywiście, nie wszyscy rodzice podzielają tę opinię. Niektórzy uważają, że tak skrajne przywiązanie dzieci do rodziców sprawia, że wszyscy są szczęśliwsi. Lecz pomyślcie, czy rzeczywiście można ten stan określić jak idealne stosunki w rodzinie? Przywiązanie dziecka do rodziców jest naprawdę bardzo potrzebne i ważne, lecz nic złego się nie stanie, gdy od czasu do czasu rodzice zajmą się swoimi sprawami zostawiając dziecko w spokoju. W końcu, oprócz przywiązania w relacjach z dzieckiem równie ważne są i inne sprawy, na przykład zaufanie (dziecko powinno wierzyć, że powrócisz, jeżeli odszedłeś) i zrozumienie tego, że są też i inne osoby, które mogą się nim zająć.

Wyjaśnij dziecku, że możesz odejść na krótko, ale na pewno wrócisz. Jest na to kilka sposobów: odegraj scenkę za pomocą lalek czy misiów, opowiedz mu bajkę o rozstaniach i powrotach czy kilka razy po prostu powiedz wyraźnie: „Mama zawsze wraca”. Jeśli to nie wystarczy, skontaktuj się z pediatrą, on ci fachowo wyjaśni, jak poradzić sobie z lękiem separacyjnym dziecka.

Aby pomóc dziecku poradzić sobie z obawą rozstania, postępuj zgodnie z następującymi zaleceniami:

1. Nie próbuj odwracać uwagi dziecka, by niepostrzeżenie opuścić pokój

Kiedy pozostawiasz je pod opieką niani lub babci, możesz mieć pokusę, by niepostrzeżenie wyjść z domu, póki jest czymś zajęte. To może uwolnić cię od słuchania jego histerii, lecz takie zniknięcie będzie dla niego zbyt niespodziewane.

2. Jeśli już pożegnałaś się z dzieckiem, nie wracaj, by je uspokoić

To może zmylić dziecko, ponieważ pomyśli, że takie jego zachowanie może zmusić cię do pozostania. Poza tym, ryzykujesz, że się spóźnisz.

3. Zachowaj szczęśliwy wyraz twarzy

Bez względu na to, że czujesz ogromny stres, nie okazuj tego dziecku. Ono nie zrozumie, jak sprzeczne uczucia odczuwasz – miłość, poczucie winy, niepokój, a będzie myślało, że też obawiasz się tego, że musisz wyjść.

4. Kiedy musisz wyjść, to po prostu wyjdź

Kiedy musisz wyjść, uprzedź o tym dziecko i daj mu kilka minut, by się przygotowało. Następnie pożegnaj się z nim czule i po prostu wyjdź. Na progu odwróć się i przypomnij mu, że na pewno wrócisz i że będzie ono bezpieczne przez cały ten czas. W ten sposób przekonasz też samą siebie.

Gość
Oceń publikację